شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس یازدهم: خاک آزادگان | آزمون شماره 2586

بغض در عالم تو را ویران کند / همچو روبه طعمه‌ی شیران کند

ز ما گر خرده ای آمد بزرگی کن و زان بگذر / که آن بهتر که بر مستان ببخشایند هشیاران

ای محقق این دل از جان و جهان / محو گردان آشکارا و نهان

گفتی تمام زلزله شد خاک مطمعن / گفتی فتاد از حرکت چرخ بی قرار

عشق ميان من و ميهنم را از من نمی‌رباید.

مجاهدان راه خدا، دشمن خون‌خوار را از آینده‌ی وخیمشان ترساندند.

خداوند داد مردم مظلوم را از ظالمان و ستم‌گران بستاند.

این شعله‌ی عشق بعد از مرگم از مدفن من افروزد.

اگر خواهی که پیش افتی به هر گام / به ترک خود بباید گفت ناکام
 

ز فیض خاکساری ، دانه نخل پایداری شد / تو گر از پا درآیی شهسواری می شود پیدا
 

 در معرکه عشق ز جرئت خبری نیست / غیر از سپر انداختن اینجا سپری نیست
 

وقتی دل سودایی می رفت به بستان ها / بی خویشتم کردی بوی گل و ریحان ها

کردم طلب و نیافتم اهل/ اکنون قدم از طلب کشیدم
 

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم/ موجیم که آسودگی ما عدم ماست
 

کی تواند زد قدم با کاروان/ ناتوانی کاندرین منزل بماند
 

راندیم ز دل هر چه نه با یاد خدا بود/ پس در کنف سایه وی جای گزیدیم