شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 24300

عشق شوری در نهاد ما نهاد/ جان ما در بوتۀ سودا نهاد

آتش است این بانگ نای ونیست باد /هرکه این آتش ندارد نیست باد

تا عهد تو دربستم،عهد همه بشکستم/ بعد از تو روا باشد نقص همه پیمان‌ها

نی حریف هرکه از یاری برید/پرده‌هایش پرده‌های ما درید

نماند فتنه در ایام شاه جز سعدی/که بر جمال تو فتنه است و خلق بر سخنش

طومار ندامت است طبع من/حرفی است هر آتشی ز طومارم

گلاب است گویی به جویش روان/همی شاد گردد ز بویش روان

گدا را چو حاصل شود نان شام/چنان خوش بخسبد که سلطان شام

ای خسرو سلطان من سلطان سلطانان من/ ای آتشی انداخته در جان زیرکسار من

چون که نورافشان کنی در گاه بخشش روح را / خود چه پا دارد در آن دم رونق اعمال‌ها

ناز و مستی دلبران بر عاشقان زیبا بود/ ناز را با مستی اندر دلبری دمساز کن

دلکی هست مرا وین همه دلبر در پیش/ نتوان دادن یک دل‌، به هزاران دلبر

ساقی سیم ساق من گر همه دُرد می‌دهد / کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند (تشبیه، واج‌آرایی)

چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند / بدین درگاه حافظ را چو می‌خوانند می‌رانند (واج‌آرایی، تلمیح)

هر چه جز بار غمت بر دل مسکین من است / برود از دل من وز دل من آن نرود (واژه‌آرایی، کنایه)

از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان / باشد کز آن میانه یکی کارگر شود (تلمیح، واج‌آرایی)