شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 5: اختیارات شاعری 1 (زبانی) | آزمون شماره 1386

قافله شب چه شنیدی ز صبح / مرغ سلیمان چه خبر از سبا؟

گو رمقی بیش نماند از ضعیف / چند کند صورت بی‌جان بقا؟

بر سر خشم است هنوز آن حریف / یا سخنی می ‏رود اندر رضا؟

هر سحر از عشق دمی می‏زنم / روز دگر می ‏شنوم برملا

تاتار هجر کرد سیاهی و عنبری / زان مشک‌های آهوی تاتارم آرزوست

اندر دلم ز غمزه غمّاز فتنه‌هاست / فتنه نشان جادوی بیمارم آرزوست

ساقی و سردهی ز لب یارم آرزوست / بد مستی‌ای ز نرگس خمّارم آرزوست

تا سوی گلشن طرب آیم خراب و مست / از گلشن وصال تو یک خارم آرزوست

اول بگیر آن جام مه بر کفّه آن پیر نه / چون مست گردد پیر ده رو سوی مستان ساقیا

این قافله بر قافله پویان سوی آن مرحله / چون برنمی‌گردد سرت چون دل نمی‌جوشد تو را

هر سوی که روی آری در پیش تو گل روید / هرجا که روی آیی فرشت همه زر بادا

ای یوسف آخر سوی این یعقوب نابینا بیا / ای عیسی پنهان شده بر طارم مینا بیا

ز بس خون‌ها که می‌ریزی به غمزه / شمار کشتگان ناید به یادت

جهان از فتنه آبستن شد آن روز / که مادر در جهان حسن زادت

گر از خون ریختن شرمت نیاید / ز رنج غمزه باری شرم بادت

به شام آورد روز عمر ما را / امید وعده‌های بامدادت

حافظ از دست مده دولت این کشتی نوح                 ورنه طوفان حوادث ببرد بنیادت

جهان به کام من اکنون شود که دور زمان           مرا به بندگی خواجه جهان انداخت

صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد          دل شوریده ما را به بو در کار می‌آورد

هزار آفرین بر می سرخ باد            که از روی ما رنگ زردی ببرد