شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 3: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 422

برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر / که ندادند جز این تحفه به ما روز الست

از پی علم دین بباید رفت / اگرت تا به چین بباید رفت

بخت جوان یار ما دادن جان کار ما / قافله سالار ما فخر جهان مصطفاست

چو فرهاد از جهان بیرون به تلخی می‌رود سعدی / ولیکن شور شیرینش بماند تا جهان باشد

خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم / کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی (تضمین)

جلوه‌ای کرد رخت دید ملک عشق نداشت / عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد (تلمیح)

گلستان کند آتشی بر خلیل / گروهی بر آتش برد ز آب نیل (تضمین)

هر کجا دم زدم از قد و رخ و زلف و خطت / همه جا سرو و گل و سنبل و ریحان سر زد (مراعات نظیر)

ای خوبتر از لیلی بیم است که چون مجنون/ عشق تو بگرداند در کوه و بیابانم

تو نوح روزگاری و ما چو اهل کشتی / چو نوح رفت کشتی کجا رهد ز طوفان

فرهادوارم از لب شیرین گریز نیست/ ور کوه محنتم به مثل بیستون شود

باده چون خون سیاوش ده که کاووس بهار/ آتش اندر خیمۀ افراسیاب انداخته

گوی

میدان

اسب

هرسه مورد