شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس پنجم : پایه های آوایی همسان (1) | آزمون شماره 6004

هر که شیرینی فروشد مشتری بر وی بجوشد

چو شمست خاطر رفتن به جز تنها نمی‌باشد

ای غم بگو از دست تو آخر کجا باید شدن

دیدار خوبان اختیار از دست دانا می‌برد

بشنو از نی چون حکایت می‌کند

چه صحرایی، چه خضرایی، چه درگاهی، نمی‌دانم

خورشید به روی همچو ماهت ماند

کز تجلی‌های او جان‌ها نشان از یار دارد

مراقبت

ستاره‌ها

بگو حرفی

آرام‌ جان

قطره تویی بحر تویی لطف تویی قهر تویی / زهر تویی قند تویی بیش میازار مرا

یوسف گم‌گشته بازآید به کنعان غم مخور / کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید / که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها

تجلی سنگ را نومید نگذاشت / مترس از دورباش «لن ترانی»