شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 16930

قرن ششم و اوایل قرن هفتم

قرن چهارم و اوایل قرن پنجم

نیمه قرن پنجم

اواخر قرن چهارم

قصیده و قطعه

رباعی و دوبیتی

غزل و مثنوی

غزل و قصیده

رواج داستان‌سرایی

رواج حس دینی

رواج هجو

رواج وعظ و اندرز

روز آدینه عید مؤمنان است و موسم تائبان و میعاد آشتی‌جویان است و روز حجّ درویشان است.

در نگرید به این بندگان من، سوختگان در راه من، مشتاقان درگاه من از چهار گوشۀ عالم، روی به خانۀ ما نهاده، راه دور و دراز در پیش گرفته، جان شیرین فدا کرده.

چون درین آیات تأمّل کنند و عجائب حکمت بینند، بهار توحید از دل‌های ایشان سر بر زند، درخت معرفت به بار آید، نرگس خلوت روید، یاسمن شوق بر دهد.

سپاس و ستایش مر خدای را که بدایع ابداع در عالم کون و فساد پدید آورد و آدمیان را به فضیلت نطق و مزیت عقل از دیگر حیوانات ممیّز گردانید و از برای هدایت و ارشاد رسولان فرستاد.

هر که از شعاع عقل عزیزی بهره‌مند شد و استماع سخن ناصحان را شعار ساخت اقبال او چون سایه چاه پایدار باشد، نه چون نور ماه در محاق.

از اندیشه ناصواب درگذر و همّت بر اکتساب ثواب مقصور گردان، که راه مخوف است و رفیقان ناموافق و رحلت نزدیک و هنگام حرکت نامعلوم.

ای بیننده نمازها و ای پذیرنده نیازها، عذرهای ما بپذیر که تو غنّی و ما فقیر. عیب‌های ما مگیر که تو قویّ و ما حقیر.

ناخوبی موقع آن سعی در مروت و دیانت بر من پوشیده نَبُد و استیلای حرص و حسد مرا بر آن مُحرض آمد.