شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 23543

صدای سم سمند سپیده می آید/یلی که سینۀ ظلمت دریده می آید

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار/دستم اندر ساعد ساقی سیمین ساق بود

نرگس مست نوازشگر مردم دارش/خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد

سنبل و سوسن و سمن هر سوی/سور گل ها به ساز و سامان است

ج _ ب _ د _ الف

ج _ الف _ د _ ب

د _ ب _ الف _ ج

د _ الف _ ج _ ب

از جرعه تو خاک زمین درّ و لعل یافت / بیچاره ما که پیش تو از خاک کمتریم

شاه گفتش ای سرافکنده به عشق/ چون تواند بود کس زنده به عشق

خوش است خلوت اگر یار یار من باشد/ نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد

روی جانان طلبی آینه را قابل ساز / ورنه هرگز گل و نسرین ندمد ز آهن و روی

در دیر مغان آمد یارم قدحی در دست / مست از می و میخواران از نرگس مستش مست (واج‌آرایی، واژه‌آرایی)

ماه خورشیدنمایش ز پس پرده زلف / آفتابی است که در پیش سحابی دارد (تشبیه، تناسب)

سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید / تبارک‌الله از این فتنه‌ها که در سر ماست (کنایه، تضاد)

گو شمع میارید در این جمع که امشب / در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است (واج‌آرایی، تشخیص)

ای خسرو سلطان من سلطان سلطانان من/ ای آتشی انداخته در جان زیرکسار من

چون که نورافشان کنی در گاه بخشش روح را / خود چه پا دارد در آن دم رونق اعمال‌ها

ناز و مستی دلبران بر عاشقان زیبا بود/ ناز را با مستی اندر دلبری دمساز کن

دلکی هست مرا وین همه دلبر در پیش/ نتوان دادن یک دل‌، به هزاران دلبر