شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 262

عنان مپیچ که گر می‌زنی به شمشیرم/ سپر کنم سر و دستت ندارم از فتراک
 

نزیبد تو را با چنین سروری/ که سر جز به طاعت فرود آوری
 

هر که زر دید سر فرود آرد/ ور ترازوی آهنین دوش است
 

ور چه از مردمان به آزارند/ مردمان را به خیره نازارند

بسیار در دل آمد از اندیشه ها و رفت / نقشی که آن نمی رود از دل نشان توست

کرد تصویر تو را صورتگر چین آرزو / بست چندین صورت و صورت نبست این آرزو

نقّاش ازل نقش بدیعت چو بساخت / از ساختن نقش دگر وا پرداخت

این جهان آینه و هستی ما نقش و نگار/ نقش در آینه آخر چه قدر خواهد ماند؟

سرفرازي را نباشد جنگ با افتادگی / دولت خورشید را دارد به پا افتادگی

رفت در بیهوده گردي عمر ما چون گردباد / ما سبک مغزان کجاییم و کجا افتادگی

از عزیزي می گذارد پا به چشم آفتاب / هرکه گیرد همچو شبنم از هوا افتادگی

از تواضع دولت افزاید سعادتمند را / خوش بود چون سایه از بال هما افتادگی

پیامبر و دیوانه، مرصادالعباد

پرنده‌ای به نام آذرباد، کلیله و دمنه

ماه نو و مرغان آواره، روضۀ خلد

دیوان غربی ـ شرقی، اسرارالتّوحید

پرير گفتمت امروز را غنيمت دار  /  و گرنه در پي دي کي توان چو فردا رفت

دی رفت و حديث دي چو دي هم بگذشت   /  امروز حديث تازه بايد کردن

دی رفت و روزي آمد و امروز هم گذشت  /  فردا چو شد هم آيد روزيش بر اثر

چو دی رفت و فردا نیامد به دست  /   حساب از همین یک نفس کن که هست