شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 8952

یاد باد آن‌که ز چشم خوش و لعل لب تو / نقل مجلس همه بادام و شکر بود مرا

می به می‌پرستان آر باده سوی مستان ‌آر / خیز و در شبستان آر ماه نیمروزی را

ابر چشمم چو شود سیل‌فشان از لاله / کوه در دوش کشد جامه بارانی را

کس نشناسد همی که کوشش او چون؟ / خلق نداند همی که بخشش او چند؟

چهار _ سه  

سه _ چهار  

دو _ پنج 

پنج _ دو

نجم دایه، صاحب مرصادالعباد، اثر خویش را در تربیت نفس انسانی نوشت. نثر کتاب گاه مصنوع و گاهی دارای سجع و موازنه است.

دولتشاه سمرقندی، «تذکره دولتشاه» را به تشویق امیرعلیشیر نوایی در شرح احوال بیش از صد تن از شاعران ایرانی نگاشت.

ابن یمین، شاعر قرن هشتم، قدرت شاعری خود را در قطعات اخلاقی آشکار کرده است. وی تأکید بر قناعت‌پیشگی و بی‌اعتباری دنیا دارد.

عبید زاکانی، در «موش و گربه»، ناهنجاری‌های اجتماعی را به شیوه طنز و تمثیل بیان کرد و تلاش می‌کرد تزویر حاکمان را به تصویر کشد.