شرکت در آزمون آنلاین فارسی 3 - درس 12: گذر سیاوش از آتش | آزمون شماره 474

تا به کی گرم کنی رخش قضا جولان را / تنگ کردی به دلیران جهان میدان را 

عاقبت خشت سرای دگران خواهد شد / ای که شدّاد صفت سرزده ای ایوان را 

گر رعیت به هواداری سلطان نرود/ اعتباری نبود سلطنت سلطان را 

ایمنی خواهی اگر رشتۀ ایمان به کف آر / عاقل آن نیست که کامل نکند ایمان را 

مرا دل بدین نیستی دردمند / اگر ایمنی یابمی از گذند

دل مهتران را بدو نرم کرد / همه داد و بنیاد و آزرم کرد

از این دختر شاه حاماوران / پر اندیشه گشتی به دیگر کران

سیاوش چنین گفت کای شهریار / که دوزخ مرا زین سخن گشت خار

تیغ چشمش نکند دست هوس را کوتاه / تلخی مِی نشود مانع ساغرنوشی ( تشبیه - حس‌آمیزی )

دلم که در کف عشقت ز موم نرم‌تر است / چو وقت پند شود کم ز سنگ و آهن نیست ( استعاره - تشبیه)

چه لعبت است که از مهر ماه رخسارش / چو تار طرّه‌ی او روز من شب تار است ( جناس تام - ایهام تناسب )

وین نغمه‌ی محبت بعد از من و تو ماند / تا در زمانه باقی است آواز باد و باران ( تناسب - تشبیه )

مِی نوش و جهان بخش که از زلف کمندت / شد گردن بدخواه گرفتار سلاسل ( مجاز - تشبیه )

چند به ناز پرورم مهر بتان سنگدل / یاد پدر نمی‌کند این پسران ناخلف ( تلمیح - استعاره )

مرا رسد که بر آرم هزار ناله چو بلبل / که احتمال ندارم ز دوستان ورقی گل ( ایهام تناسب - تشخیص )

ای عزیزان اگر از مصر نمی‌آید باد / بوی پیراهن یوسف ز کجا می‌شنوم ( حس‌آمیزی - ایهام تناسب )

پنچ 

چهار

شش

هفت