شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 391

آینه‌ت دانی چرا غماز نیست؟ / چون که زنگار از رخش ممتاز نیست

صبحگاهی سر خوناب جگر بگشایید / ژاله صبحدم از نرگس تر بگشایید 

دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر / کای نور چشم من، به‌جز از کِشته ندروی

هزار نقش برآرد زمانه و نبود / یکی چنان‌که در آیینه تصور ماست 

باد ها بی کارند / ابرها خشک  و خسیس / هق هقِ گریه خود را خوردند

در چراغ دو چشم او زد تیغ / نامدش کشتن چراغ دریغ 

ما آبروی فقر وقناعت نمی بریم / با پادشه بگوی که روزی مقدر است 

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه / کز دست غم خلاص من آن جا مگر شود 

سرنشتر عشق بر رگ روح زدند /  یک قطره فرو چکید و نامش دل شد

به چشم عقل در این رهگذار پر آشوب / نگر که کار جهان بی ثبات و بی محل است 

اگر شاعری را تو پیشه گرفتی / یکی نیز بگرفت خنیاگری را

گر چه من خود ز عدم دلخوش و خندان زادم / عشق آموخت مرا شکل دگر خندیدن 

در آفاق گشاده است و لیکن بسته است / از سر زلف تو تا پای دل ما زنجیر 

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه / کز دست غم خلاص من آن‌جا مگر شود 

دیده عقل مست تو چرخه چرخ پست تو / گوش طرب به دست تو بی‌تو به سر نمی‌شود 

مگر به تیغ اجل خیمه بر کنم ورنه / رمیدن از در دولت نه رسم و راه من است

رخسار گلگون - سفیدی رخسار - زلف سیاه - چشم - گیسو - رخسار کبود

رخسار کبود - سفیدی رخسار- رخسار کبود - چشم - گیسو- رخسارگلگون 

رخسار گلگون - رخسار سرخ گون - زلف پریشان - چشم - رخسار سفید - موی پیچ در پیچ

رخسار کبود - رخسار سرخ ‌گون - زلف سیاه - چشم - گیسو - موی پیچ در پیچ