شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 8386

ره به تو یابند و تو ره‌دِه نه‌ای/ مهتر ده خود تو و در ده نه‌ای

برند از برای دلی بارها/ خورند از برای گلی خارها

ای منوّر به تو نجوم جمال/ وی مقرّر به تو رسوم کمال

خالق و رازق زمین و زمان/ حافظ و ناصر مکین و مکان

الهی! نور دیدۀ آشنایانی، روز دولت عارفانی. آسایش سینۀ محبّانی و نهایت همّت قاصدانی، نه به چیزی مانی تا گویم که چنانی آنی که خود گفتی و چنان‌که گفتی آنی.

ندانستم نامه خطّ شماست یا نافۀ مشک ختا. نگارخانۀ چین است یا نگارخانۀ عنبرین. ایام هجر است و لیالی بی‌فجر.

عقل گفت: گشایندۀ در فهمم، زدایندۀ رنگ وهمم، پابستۀ تکلیفاتم، شایستۀ تشریفاتم. عشق گفت: دیوانۀ جرعۀ ذوقم، برآورندۀ شوقم، زلف محبت را شانه‌ام.

مراتب میان اصحاب مروّت و ارباب همّت، متنازع است. هر که‏ نفس شریف دارد خویشتن را از محلّ وضیع به منزلت رفیع می‏رساند، و هر که را راى ضعیف و عقل سخیف است، از درجت عالی به رتبت خامل گراید.