شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هشتم : در کوی عاشقان | آزمون شماره 891

حاصل هر دو جهان صرف اگر باید کرد /  سعی کن سعی که شایسته یک دل باشی

تا غمی حاصل کنند ارباب دل خون می خورند / تو ستمگر می کنی صد حیله تا بی غم شوی

عمر چون باد به تعجیل از آن می گذرد / که تو غافل کنی از کاه جدا دانه خویش 

در زمانه کار کار عشق توست / از سر این کار نتوان در گذشت

همره جان و خرد باش سوی عالم قدس / نه ستوری که تو را عالم حس است جرس

همّتی گر هست پای بر سر دنیا زنید / همچو گردون خیمه ای در عالم بالا زنید

علم چگونه زنی بر فضای عالم قدس / اگر برون نبری رخت از این سرای غرور 

چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانی است / روم به روضه رضوان که مرغ آن چمنم

نمی رود ز من آن آفت نظر ترسم / که عمر در سر این نگاه خواهم کرد 

هر خشت که بر کنگرۀ ایوانی است / انگشت وزیر یا سلطانی است 

بپوشد عیب ارباب کرم را دامن احسان / چه غم دست رسا را آستین گر نارسا گردد

دیگران پابسته دنیی و عقبی مانده اند / ای خوشا وقت کسی کز این و آن وارسته است 

 اول وقت بود و زنگ نقاشی ما بود.

برپا شدیم و نشستیم

ما چشم به راه آخر کار بودیم و با خبر از مشکل صاد

صاد معلم ما بود آدمی افتاده و صاف

لاف زنم لاف که تو راست کنی لاف مرا / ناز کنم ناز که من در نظرت معتبرم 
 

دین و دل بردند و قصد جان کنند / الغیاث از جور خوبان الغیاث
 

روزگاران روزگارم تیره کرد / تیره بادا روزگار روزگار
 

این همه گفتم و او دست همی کوفت که نی / ترک فرمان به همه روی گناه است گناه