شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یازدهم : پایه های آوایی همسان دو لختی | آزمون شماره 11037

گر تو به شمشیر و تیر حمله بیاری رواست / چارۀ ما هیچ نیست جز سپرانداختن 

مدتی این مثنوی تأخیر شد / مهلتی بایست تا خون شیر شد 

به‌سان پلنگی که بر پشت گور / نشیند برانگیزد از گور شور 

کاش کان هم ننگ بودی یک سری / تا نرفتی بر وی آن بد داوری

خورشید را کسوفی مه را بود خسوفی

گویند جمله یاران باطل شدند و مردند 

باطل نگردد آن کو بر حق کند تولا

گر سیل عالم پر شود هر موج چون اشتر شود

عمر من است زلف تو بو که دراز بینمش / جان من است لعل تو بو که به لب رسانمش

آه دریغ و آب چشم ارچه موافق منند / آتش عشق آنچنان نیست که وانشانمش 

دست به جان نمی‌رسد تا به تو برفشانمش / بر که توان نهاد دل تا ز تو واستانمش

چون برآمد ماه روی از مطلع پیراهنش / چشم بد را گفتم الحمدی بدم پیراهنش

سینه خواهم شرحه شرحه از فراق            تا بگویم شرح درد اشتیاق

چرا مطرب نمی خواند سرودی           چرا ساقی نمیگوید درودی

غمش در نهان خانه دل نشیند           به نازی که لیلی به محمل نشیند

امش ای ماه به درد دل من تسکینی         آخر ای ماه تو هم‌درد من مسکینی