شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 3240

شبی برنشست از فلک برگذشت/ به تمکین و جاه از ملک برگذشت

در پس آینه طوطی صفتم داشته‌اند/ آنچه استاد ازل گفت بگو می‌گویم

ای همه هستی ز تو پیدا شده / خاک ضعیف از تو توانا شده

از بناگوش و خط سبز تو بس در عجبم/ کز کجا برگ گلی، مشک تر آورده برون

جان ریخته شد با تو، آمیخته شد با تو (۳)

در چشم تو، آفتاب گردون گم شد (۲)

عنقا شکار کس نشود دام بازچین (۳)

چون گل سرخ گریبان ز طرب بدرانید (۲)

گلشن - یاد - اجمال‌ها - سرگشته - پریشان

پرچین - دانه - طومار باز - فرزند - گلزار

کشتی - خال - بازارگاه - تمثال - خوبی‌ها

میزان - پری - استفهام - نوشاب - مردم دار

بضاعت نیاوردم الّا امید (بِضاعت نَیاوَردَ مِلا اُممید)

ناله‌ای دارم کش از دل گر برآرم بگسلد (نالِ یی دارَم کِشَز دِل گَر برارَم بُگسَلَد)

سیمرغ ما چه لایق زاغ آشیان توست (سیمُرغِ ما چِ لایِقِ زاغاشِیانِ توست)

وین کشته رها کن که در او گله چریده‌ست (وین کِشتِ رَها کُن کِ دَرو گَله چریدَست)