شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 128

راه عشق تو راه پر آسیب/ درد عشق تو درد بی درمان

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم/ ما ز دریاییم و دریا می‌رویم

درد عشق تو کسی درک نکرد/ حرف قلب تو کسی دوست نداشت

نقش خورنق است همه باغ و بوستان/ فرش ستبرق است همه دشت و کوهسار

به میدان وفا یارم چنان آمد که من خواهم/ ز دیوان هوا کارم چنان آمد که من خواهم

کیست که پیغام من به شهر شروان برد/ یک سخن از من بدان مرد سخندان برد

با دم طاووس کم زاغ گیر/ با دم بلبل طرف باغ گیر

ای قمر تابناک برج امامت/ وی گهر آبدار درج کرامت

صولت برد آرمیده بود و اوان دولت ورد رسیده.

توانگری به هنر است نه به مال؛ و بزرگی به عقل است نه به سال.

ارادت بیچون، یکی را از تخت شاهی فرود آرد و دیگری را در شکم ماهی نکو دارد.

دل به غیر او نبستیم و ره به غیر او نبردیم.

نعل اسبان شد آنچه نرم آهن/ تیغ شاهان شد آنچه روهینا

چنین قصیده مسعود سعد سلمان خواه/ چنین قصاید مسعود سعد سلمان راست

نی نی نه سپهر است که خورشید سپهر است/ نی نی نه جهان است که اقبال جهان است

کز همه حالتی مرا نظمی است/ وز همه آلتی مرا جانی است 

نه هر که بست کمر راه و سروری دارد/ نه هر که داشت زره نهمت و خطر دارد

دورها چرخ را بپیمودند/ قرن‌ها نیز هم بپیمایند

چه بیم داری از شیر کو ندارد چنگ/ چه خیر جویی از خوشه کو ندارد بر

خار دیوارم که از برگ و نوا بیطالعم/ از ثبات خویش در نشو و نما بیطالعم