شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 1867

حرم شادی کنان بر طاق ایوان/که مروارید بر تاجش ببارند

زمین می گفت عیشی خوش گذاریم/ازین پس، آسمان گفت ارگزارند.

من جرعه نوش بزم تو بودم هزار سال/کی ترک آبخورد کند طبع خوگرم

زهی حمیده خصالی که گاه فکر صواب/تو را رسد که کنی دعوی جهانبانی

قطره‌‌ی دانش که بخشیدی ز پیش / متصل گردان به دریاهای خویش

بسوز ای دل که تا خامی نیاید بوی دل از تو / کجا دیدی که بی‌آتش کسی را بوی عود آید

طفل بودم دزدکی پیر و علیلم ساختند/آنچه گردون می‌کند با ما نهانی میکند

دیده‌ی آتشین من برکش / و آتشم را بکش به آبی خوش

هوا را از من بگیر اما خنده‌ات را نه (شیللر) - داستان کباب‌غاز (محمدعلی جمال‌زاده)

منطق‌الطیر (عطار) - مسافر (پابلو نرودا)

تیرانا (مهرداد اوستا) - در حیاط کوچک پاییز در زندان (محمدابراهیم باستانی پاریزی)

فی حقیقة العشق (سهروردی) - مثل درخت در شب بارانی (محمدرضا شفیعیِ کدکنی)

حمله‌ی حیدری: باذل مشهدی - جوامع‌الحکایات: محمّد عوفی

چشمه‌ی روشن: غلامحسین یوسفی - شلوارهای وصله‌دار: رسول پرویزی

ماه نو و مرغان آواره: آندره ژید - روضه‌ی خلد: فیض کاشانی

پیامبر و دیوانه: جبران خلیل جبران - سه‌ دیدار: نادر ابراهیمی