شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس یازدهم : یارانِ عاشق | آزمون شماره 1209

روندگان طریقت ره بلا سپرند / رفیق عشق چه غم دارد از نشیب و فراز

بکش جفای رقیب ار حبیب می‌خواهی / کنار گل نبری گر کنی کناره ز خار

 الصّلا پروانه جانان قصد آن آتش کنید / چون بلی گفتید اوّل درروید اندر بلا

تا جدا مانده‌ام از روی تو هرگز گفتی / کان جگر خسته‌ی دل سوخته حالش چون است؟

چون کمان در بازو آرد سرو قد سیم‌تن /  آرزویم می‌کند کآماج باشم تیر را

می‌رود تا در کمند افتد به پای خویشتن /  گر بر آن دست و کمان چشم اوفتد نخجیر را

مشو رنجه به تیرافگندن ، ای ترک کمان‌ابرو / که مسکین صید هم از دیدنت مردار می‌گردد

اسیر عشق را معذور دار ، ای پندگو ، بگذر / که چون ساقی به کار آید خرد بی‌کار می‌گردد

شش

هفت

پنج

هشت

ای کاش یک سه‌شنبه شبی قسمتم شود / در راه جمکران سر راهی ببینمت

وقتی که آسمان خبر از هجرت تو داد / گفتم به او که کوی شقایق بگو کجاست

به طول غیبت و اشک مدام و سوز دلت / که جان شیعه ز هجران به لب رسیده بیا

گذشته چارده قرن و هنوز ای یوسف زهرا / تو تنها و علی تنهاست می‌دانم که می‌آیی

شب فراق که داند که تا سحر چند است / مگر کسی که به زندان عشق دربند است (غنایی)

بر درِ ارباب بی مروّت دنیا / چند نشینی که خواجه کی به درآید؟ (تعلیمی)

ناگهان قفل بزرگ تیرگی را می‌گشاید / آن‌که در دستش کلید شهر پر آیینه دارد (انقلاب اسلامی)

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی‌کند / کسی به کوچه سار شب، درِ سحر نمی‌زند (غنایی)