شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17111

مواعظ را به سمع خرد استماع نمایید و از من در آنچه مردود عقل است، موافقت مطلبید.

بی موجبی خویشتن را هراسان مدار و متفكّر مباش.

اخلاق خود را به رفق (مدارا) و کم‌آزاری آراسته گردان و خلق را مترسان تا ایمن توانی زیست.

از امروز چیزی ذخیره کنید که توشه راه را شاید (شایسته است).

یکی از بزرگان گفت پارسایی را چه گویی در حقّ فلان عابد که دیگران در حق وی به طعنه سخن‌ها گفته‌اند؟ گفت: بر ظاهرش عیب نمی‌بینم و در باطنش غیب نمی‌دانم. (سرزنش عیوب دیگران)

حکیمی را پرسیدند از سخاوت و شجاعت کدام بهتر است؟ گفت: «آن که را سخاوت است به شجاعت حاجت نیست.» (ترجیح گشاده‌دستی بر دلیری)

صیادی ضعیف را ماهی قوی به دام اندر افتاد، ماهی برو غالب آمد و برفت. دیگر صیادان ملامتش کردند که چنین صیدی در دامت افتاد و ندانستی نگاه داشتن. گفت: صیاد بی روزی در دجله نگیرد و ماهی بی اجل بر خشک نمیرد. (تأکید بر تلاش)

یکی را شنیدم از پیران مربی که مریدی را همی‌گفت: «ای پسر چندان که تعلق خاطر آدمی‌زاد به روزی است اگر به روزی‌ده بودی به مقام از ملائکه در گذشتی». (داشتن توجه ویژه بر عبادت)

ده آدمی بر سفره‌ای بخورند و دو سگ بر مرداری با هم به سر نبرند. حکما گفته‌اند: توانگری به قناعت به از توانگری به بضاعت. (پیام عبارت نفی حرص است.)

رحم آوردن بر بدان ستم است بر نیکان و عفو کردن از ظالمان جور است بر درویشان. (حذف فعل به قرینه)

رازی که نهان خواهی با کس در میان منه وگرچه دوست مخلص باشد که مر آن دوست را نیز دوستان مخلص باشد. (کاربرد تاریخی دستور)

بی‌هنران هنرمندان را نتوانند که بینند که سفله چون به هنر با کسی برنیاید، به خُبثش (پلیدی) در پوستین افتد. (استفاده از آرایه‌های کنایه و تضاد)

ب، پ 

الف، ت

پ، ث  

ج، ب