شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 945

جفا پل بود بر عاشق شکستی/ وفا گل بود بر دشمن شکستی

سالک راه تو را با مالک و رضوان چه کار؟/ عابدان قبله را با کفر و با ایمان چه کار؟

تیر بلای او را جز دل هدف نباشد/ تیغ جفای او را جز جان سپر نباشد 

با درد خستگانت درمان چه کار دارد/ با وصل کشتگانت هجران چه کار دارد

بوی جوی مولیان آید همی/ یاد یار مهربان آید همی

ریگ آموی و درشتی راه او/ زیر پایم پرنیان آید همی 

آب جیحون از نشاط روی دوست/ خنگ ما را تا میان آید همی

ای بخارا شاد باش و دیر زی/ میر زی تو شادمان آید همی

در اصطلاح ادبی، یکسانی کلمات مصراعی با مصراع دیگر یا جمله‌ای با جمله دیگر از نظر وزنی و حروف آخر.

دو بیت یا جمله که واژه‌های آنها از نظر «وزن» و «حرف پایانی» کاملاً یکسان باشند.

اگر در یک جمله دو واژه همآوا به کار رود اما معنای متفاوت داشته باشد، ترصیع نام دارد.

موازنه‌ای که همۀ سجع‌های آن متوازی باشد.

ما برون را ننگریم و قال را/ ما درون را بنگریم و حال را

خاک قدم تو اهل عالم/ زیر علَم تو نسل آدم

در خدمتت انبیا مشرف/ وز حرمتت آدمی مکرّم

ز زلفت زنده می‌دارد صبا انفاس عیسی را/ ز رویت می‌کند روشن خیالت چشم موسی را

سرو فرازنده از قیام تو بی پا/ مهر فروزنده از جمال تو زایل

برگ بی‌برگی بود ما را نوال / مرگ بی‌مرگی بود ما را حلال

نظری به حال من کن چو قدح به دست گیری/ گذری به خاک جم کن چو به دست جام داری

گشت فراق و وصل تو مرگ و بقای عاشقان/ کشتی و زنده ساختی ای تو خدای عاشقان