شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هشتم : پایه های آوایی همسان (2) | آزمون شماره 7831

خیز که از هر طرفی بانگ چنگ:

که جان خود چه باشد بر عاشقان:

چو فرستاد عنایت به زمین مشعله‌ها را:

دیدم آن جا پادشاهی خسروی جان‌پروری:

دلم چون مار می‌پیچد ز مهرم سر مپیچ / رخت چون ماه می‌تابد ز خواجو رخ متاب

 گَرَم با صالحان بی دوست فردا در بهشت آرند / همان بهتر که در دوزخ کنندم با گنهکاران

 پری ندارد ای صنم به روشنی جبین چنین / بشر دهد از این پسر که به بود ز حور عین

 نمی‌سازی دمی با ما سبکساری نفرما / چرا ای دل جفاجویی تو دلجویی بفرما

مگر به خواب بدیدم که مه مرا برداشت       ببرد بر فلک و بر فلک نهاد مرا (دولختی)

گفتی گزیدی بر ما و کانی                                بر بی‌گناهی بهتان چه باشد (دولختی)

گلزار کند عشقت آنِ شوره خاکی را       دربار کند موجب این جسم سحابی را (تک‌پایه‌ای)

چو رکاب مصطفایی سوی عفو روی آرد      دو هزار بولهب هم خوش و پر نیاز گردد (تک‌پایه‌ای)

 ما خار غم در پای جان در کویت ای گلرخ روان / وان گه که را پروای جان کز پای نشتر برکند

گر پای بر فرقم نهی، تشریف قربت می‌دهی / جز سر نمی‌دانم نهادن عذر این اقدام را

نخواهم رفتن از دنیا مگر در پای دیوارت / که تا در وقت جان دادن سرم بر آستان باشد

بسیار می‌گفتم که دل با کس نپیوندم، ولی / دیدار خوبان اختیار از دست دانا می‌برد