شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 8445

بی‌توجهی به اسباب الهی، بی‌توجهی به علم الهی است _ عدم توکل به خدا و انجام گناه

 فقط در این صورت خداوند از کار او چاره‌جویی می‌کند _ عدم توکل به خدا و انجام گناه

 بی‌توجهی به اسباب الهی، بی‌توجهی به علم الهی است _ گذر عمر و سستی قوای انسان

 فقط در این صورت خداوند از کار او چاره‌جویی می‌کند _ گذر عمر و سستی قوای انسان

ياد خداوند _ اندیشیدن به قيامت

پناه بردن به خداوند _ ياد خداوند

پناه ‌بردن به خداوند _ واگذاری نتیجهٔ کارها به خدا

ياد خداوند _ پناه ‌بردن به خداوند

در برابر ارادة خدا تمام عوامل مؤثر، تأثیرگذاری خود را از دست می‌دهند.

خدای رحمان همة موجودات را آفرید و رحمتش را در همه‌جا و بی‌انتها گستراند.

حوادث جهان و از جمله کارهای انسان، تحت ارادة خداوند و مظهری از قضا و قدر اوست.

اگر عشق و محبت انسان از امور محدود فراتر رود، دل به سرچشمة کمالات خواهد سپرد.

توکل کردن، فقط به معنای گفتن جملة «خدایا، بر تو توکل می‌کنم» نیست.

توکل در جایی درست است که انسان واقعاً خدا را تکیه‌گاه خود ببیند و حقیقتاً به او پناه آورد.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و فقط با نیت خالص به خدا پناه آورد.

توکل در جایی درست است که ابتدا انسان مسئولیت و وظیفة خود را به خوبی انجام دهد و سپس بر خدا توکل کند.

رحیم – عبادت بهتر – سررشتة کارها در دست خداست.

علیم – محبت بیش‌تر – خدا بر اندیشه‌های آن‌ها آگاه است.

رحیم – محبت بیش‌تر - سررشته کارها در دست خداست.

علیم – عبادت بهتر - خدا بر اندیشه‌های آن‌ها آگاه است.