شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 23627

یکی شعر گفتم به رنج روان/به معنی نغز و به لفظ روان

تا روانم هست،نامت بر زبان دارم روان/تا وجودم هست،خواهد بود نقشت در ضمیر

خرامان بشد سوی آب روان/ چنانچون شده باز جوید روان

بوی عود و نغمه رود و نگاه یارمان/گر روان در خانه،در این دل روان باشد همی

ای که گفتی جان بده تا باشدت آرام جان/ دل به غم‌هایش سپردم، نیست آرامم هنوز

عمر ما را مهلت امروز و فردای تو نیست/ من که یک امروز مهمان توام فردا چرا؟

نه من ز بی‌عملی در جهان ملولم و بس/ ملالت علما هم ز علم بی‌عمل است

تا گنج قدمت در دل ویرانه مقیم است/ اندر دل ما کوی خرابات مقام است

زمین ز زلزله بر خود چنان نمی‌لرزد / که من ز جلوه آن شهسوار می‌لرزم

یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است / تنها سر مویی ز سر موی تو دورم

زمانه قرعه نو می‌زند به نام شما / خوشا شما که جهان می‌رود به کام شما

یوسف گم‌گشته باز آید به کنعان غم مخور / کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

واج‌آرایی _ ‌تشخیص

حس‌آمیزی _ تشخیص    

حس‌آمیزی _ واژه‌آرایی

اغراق _ تشبیه

گوارا _ دِین _ سیاه _ توس _ سریر _ پنجاه

اوج _ صید _ هراس _ فردوس _ جریان _ سایه

غریو _ پیمان _ کوزه _ شوق _ بیل _ ماه

درو _ حسین _ نگاه _ گرو _ سیلاب _ چاه