شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 2716

گریه گر سوی مژه راه نیابد مژه را / ره سوی گریه کزو نیست گذر بگشایید

گوهر ذوالفقار او گرنه علی است چون کند / بیشه ستان رزم را آتشی و غضنفری

هنوز گویندگان هستند اندر عراق / که قوّت ناطقه مدد از ایشان برد

منم و راه و رسم تازه گل / تا گشایم زبان آتش دل

گر بر در وصالت امید بار بودی / بس دیده کز جمالت امیدوار بودی

ذره نماید آفتاب ار به جمال تو رسد / عین کمال خسته باد ار به کمال تو رسد

هر تار ز مژگانش تیری دگر اندازد / در جان شکند پیکان چون در جگر اندازد

عقل ز دست غمت دست به سر می‌رود / بر سر کوی تو باد هم به خطر می‌رود

سرد است زهر عقرب و از بخت من مرا / تب‌های گرم زاد ز زهر جفای ری

گوید این خاقانی دریا مثابت خود منم / خوانمش خاقانی اما از میان افتاده قا

بر دل خاقانی اگر داغ جفا نهی چه شد؟ / او ز سگان کیست خود تا بَرَدت به داوری؟

لیک ز بیم رقیب وز پی نفی گمان / راه برون بسته‌ام آه درون‌سوز را

امشب آن نیست که در خواب رود چشم ندیم/ خواب در روضه رضوان نکند اهل نعیم

هر که در کوی خرابات مرا بار دهد/ به کمال و کرمش جان من اقرار دهد

خیز تا فتنه‌ای برانگیزیم/ یک زمان از زمانه بگریزیم

حال دل با تو گفتنم هوس است/ خبر دل شنفتنم هوس است