شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 20052

این تن آسوده بر سر گنجی است/ وان دل آزرده در دم نانی است

نکته‌ای رانده‌ام که تألیفی است/ قطعه‌ای گفته‌ام که دیوانی است

تیز مهری و شوخ برجیسی است/ شوم تیری و نحس کیوانی است

آدمی را ز چرخ تأثیری است/ چرخ را از خدای فرمانی است

مهر ار نبود چو مهر تابد / ابر ار نبود چو ابر بارد

خواست پریدن چمن از نازکی / خواست چکیدن سمن از نازکی

ز هر شهری سپهداری و شاهی / ز هر مرزی پری‌رویی و ماهی

بپویید و آن توشه ره کنید / بکوشید تا رنج کوته کنید

ای خالقی که راهنمایی و ای قادری که خدایی را سزایی، جان ما را صفای خود ده و دل ما را هوای خود ده.

شیخ را پرسیدند: صوفی‌ای چیست؟ گفت: آنچه در سر داری بنهی، آنچه در کف داری بدهی، آنچه بر تو آید بجهی.

بندگان من، مرا پرستید و مرا خوانید و مرا دانید، که آفریدگار منم، کردگار نامدار، بنده‌نواز آمرزگار منم.

آفتاب رخسارش آتش در سایه چاه زد و سایه زلفش دود از خرمن ماه برآورد.

مرگ بر بالین و جانان غافل است / جان بدین سختی سپردن مشکل است

مایه قهر است و لطف ناوک دلدوز او / پایة کفر است و دین جوشن شب‌پوش او

دامنم را چون تهی دیدی ز گل خاری منه / دلبرم را چون بری دیدی ز من خوارم مدار

چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت / چرا ندهم؟ دهم جان در وصالت