شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 20580

راه عشق تو راه پر آسیب/ درد عشق تو درد بی درمان

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم/ ما ز دریاییم و دریا می‌رویم

درد عشق تو کسی درک نکرد/ حرف قلب تو کسی دوست نداشت

نقش خورنق است همه باغ و بوستان/ فرش ستبرق است همه دشت و کوهسار

ای منور به تو نجوم جمال/ وی مقرر به تو رسوم کمال

ای آن که جهان را همه فخر از حسب توست/ وی آن که شهان را همه فخر از نسب توست 

ای روی تو کوکب جهان‌آرایی/ وی بوی تو اشهب روان‌آسایی

محبوسم و طالع است منحوسم/ غمخوارم و اختر است خونخوارم 

گر چهره بنماید صنم پر شو ازو چون آینه / ور زلف بگشاید صنم رو شانه شو رو شانه شو

عیش باقیست شمس تبریزی / مست جاوید شاه تبریزیم

نار خندان تو ما را صنما گریان کرد / تا چو نار از غم تو با دل پرخون باشیم

من کف چرا نکوبم چون در کفست خوبم / من پا چرا نکوبم چون بم شدست زیرم

باء برّ او بر بندگان او، سین سرّ او با دوستان او، میم منّت او بر مشتاقان او. اگر نه برّ او بودی رهی را چه جای تعبیه سرّ او بودی؟

اگر مسارعت نمایی امانی دهم بر تقصیری که تا این غایت روا داشته‌ای و از خدمت و دیدار او تقاعدی نموده و اگر توافقی کنی بالفور بازگردم.

در اعزاز و ملاطفت، اطناب و مبالغت نمود و روی به تفحّص حال و استکشاف کار او آورد و اندازه رای و خرد او به امتحان و تجربت بشناخت.

دست حسد سرمه بیداری در چشم وی کشید و فروغ خشم، آتش غیرت در مفروش وی پراکند تا خواب و قرار از وی بشد.

گهی بر درد بی‌درمان بگریم           گهی بر حال بی‌سامان بخندم

سرو فرازنده از قیام تو بی‌پا        مهر فروزنده از جمال تو زایل

در عهد زلفش یک جمع شیدا        در دور چشمش یک شهر مفتون

از روی لاله رنگم بازار گل شکسته      وز لعل باده رنگت کار شراب بسته