شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس پنجم: هماهنگی پاره‌های کلام | آزمون شماره 18558

سه

چهار

پنج

شش

می ده ای ساقی که می به درد عشق‌آمیز را / زنده کن در می‌پرستی سنّت پرویز را

قوم از شراب مست و ز منظور بی‌نصیب / من مست از او چنان‌که نخواهم شراب را

سعدی تو مرغ زیرکی خوبت به دام آورده‌ام / مشکل به دست آرد کسی مانند تو شهباز را

سعدی اگر عاشقی کنیّ و جوانی / عشق محمّد بس است و آل محمد

بدو گفت شیدای شوریده‌سر / جوابی که شاید نبشتن به زر

همی تا کند پیشه عادت همی‌کن / جهان مر جفا را تو مر صابری را

اگر هوشمندی به معنی گرای / که معنی بماند ز صورت به جای

پسر چند روزی گرستن گرفت / دگر با حریفان نشستن گرفت

صبوحی را سگ دربان خود خواند آن پری از مهر: صَ / بو / حی / را / سَ / گِ / در / با / نِ / خُد / خان / دان / پَ / ری / از / مهر

دلتنگم و با هیچکسم میل سخن نیست: دل / تن / گَ / مو / با / هیچ / کَ / سَم / مِی / لِ‌ / سُ / خَن / نیست

تو را با غیر می‌بینم صدایم در نمی‌آید: تُ / را / با / غیر / می / بی / نم / صِ / دا / یم / در / نِ‌/ می / آ / ید

بوی گیسویی مرا دیوانه کرد: بو / یِ / گی / سو / یی / مَ / را / دی / وا / نِ / کرد