شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 8886

کامران باش و روان را از طرب با بهره‌دار / شادمان باش و جهان را بر مراد خویش خور

چون نیست خرد میان ایشان / درویش نه این، نه آن توانگر

شبان دانم که از درد جدایی / نیاسودم ز فریاد جهان‌سوز

باد بر باغ همی عرضه کند زرّ عیار / ابر بر کوه همی توده کند سیم حلال

توجه بیشتر به علوم ادبی

رونق غزلسرایی

درهمآمیختگی مختصات نو و کهن

تثبیت جایگاه تخلص در پایان غزل

چگونه گوش توان کرد بر خردمندان / گهی که عشق شود غالب و خرد مغلوب (برتری عشق بر عقل)

سر کویت ز آب چشم مهجوران فرات / سر انگشتت به خون جان مشتاقان خضاب (فراق)

آن که گویند که بر آب نهاده است جهان / مشنو ای خواجه که چون درنگری بر باد است (بی‌اعتباری دنیا)

وقت رفتن گر روم با آتش عشقت به خاک / روز محشر در برم بینی دل خونین کباب (ستایش عشق)

سبکی شادی جان است و گرانی غم دل / بفروشم غم دل باز خرم شادی جان

چون غم عشق ز اندرون یک نفسی رود برون / خانه چو گور می‌شود خانگیان همه حزین

ای غمت خوش‌تر ز شادی کسان / از غم خود هر دمم شادی رسان

کس نیست که در دل غم عشق تو ندارد / کان را که غم عشق کسی نیست کسی نیست