شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 385

شاه و گدا به دیدۀ دریادلان یکی است / پوشیده است پست و بلند زمین در آب

نیست جز دل‌های خونین مهربانی عشق را / روی آتش را که می‌شوید به‌جز اشک کباب

اینان مگر ز رحمت محض آفریده‌‌اند / کآرام جان و آن دل و نور دیده‌اند

عشق را با هر دلی نسبت به قدر جوهر است / قطره بر گل شبنم و در قعر دریا گوهر است

حاصل دهر بود لازم ناموزونی/ سرو زآن بی‌ثمر افتاد که ناموزون نیست

یک نکوروی ندیدم که گرفتار تو نیست/ نیست در مصر عزیزی که خریدار تو نیست

در غریبی دلم از یاد وطن خالی نیست/ غنچه هر جا بود از فکر چمن خالی نیست

در دل و دیدۀ من دوش چراغانی بود / باز یاد تو در این غمکده مهمان کردم

سیل دریادیده هرگز برنمی‌گردد به جوی /  نیست ممکن هر که مجنون شد دگر عاقل شود

آدم خاکی ز خامی دارد از می اجتناب /  کوزۀ گِل پخته چون گردد نمی‌ترسد از آب 

آخر این نالۀ سوزنده اثرها دارد /  شب تاریک فروزنده سحرها دارد

فزود آتش من آب را خبر ببرید /  اسیر می بَرَدم غم ز کافرم بخرید

پیشانی عفو تو را پرچین نسازد جرم ما /  آیینه کی بر هم خورد از زشتی تمثال‌ها

عاشقان سر نهند در شب تار /  تو بر آنی که چون بری دستار

حاجت موری به علم غیب بداند /  در بن چاهی به زیر صخرۀ صمّا

ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر /  کان چهرۀ مشعشع تابانم آرزوست

حبیب‌السیر: بینابین /  عین‌الحیات: ساده

عالم آرای عباسی: ساده /  کتب داراشکوه: ساده 

تذکرۀ شاه طهماسب: ساده /  بدایع‌الوقایع: ساده

مجالس‌المؤمنین: بینابین /  احسن‌التواریخ: مصنوع