شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 10203

پای قَدرت کبود کرد و سیاه / به لگد روی و تارک کیوان 

ز پا فتادگی من همین نتیجه بس است / که سایه بر سرم آن سرو نازنین دارد

یا ز دیده ستاره میبارم / یا به دیده ستاره میشمرم 

ای که بر مه کشی از عنبر سارا چوگان / مضطربحال مگردان منِ سرگردان را 

تاکِ انگور تا نگرید زار / خندۀ خوش نیارد آخر کار 

چون بر کف او ترنج دیدند / از عشق چو نار می‌کفیدند 

چو تَنگ شکر در عقیق آورم / ز پسته شراب رحیق آورم 

من که سرسبزیَم نماند چو بید / لاله زرد و بنفشه گشت سپید

آن شاخههای نارنج اندر میان میغ / چون پارههای اخگر اندر میان دود 

سحر در شاخسار بوستانی / چه خوش می‌گفت مرغ نغمهخوانی

آسمان غمگین، زمین خونین / هر طرف افتاده در میدان / اسبهای زخمی و بی‌زین

آفتاب مهربان / تاج گل بر سر زده / فصل تابستان گذشت / نوبت مهر آمده 

دو چشم من همی یاقوت و مروارید از آن بارد / که چون یاقوت لب داریّ و مروارید دندانی

سخن بگوی از آن پسته شکّرافشان شو / که قوت طوطی روحم کلام توست ای دوست

من از دو نرگس مست تو چشم آن دارم / که آگه از نگه گاه گاه من باشی

گفتم به چشم عقل نیفتم به چاه عشق / بستی نظر ز نرگس سحرآفرین مرا