شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17814

به تو حاصلی ندارد غم روزگار گفتن / که شبی نخفته باشی به درازنای سالی

چون نمی‌آید به ساحل غرقه دریای عشق / می‌زند بیهوده از بهر چه چندین دست و پا؟

شب فراق که داند که تا سحر چند است / مگر کسی که به زندان عشق دربند است

ز شب‌بیداری من تا سحر چشمش کجا داند؟ / که او شب تا سحر کاری به جز خفتن نمی‌داند

چو در خیال من آید لب چو دانه نارت / به بوستان روانم درخت نار برآید

کشتی‌ای بر خشک می‌رانیم در دریای عشق / وین تن خاکی ز چشم افتاد، چون لنگر در آب

اگر ما گنهکار و بدگوهریم / بدین پادشاهی نه اندر خوریم

بی گل روی او چرا یک دم / نشود چشم من تهی ز گلاب

به چند حیله شبی در فراق، روز کنم؟ / و گر نبینمت آن روز هم به شب ماند (کاربرد تشبیه)

سست‌بازو به جهل می‌فکند / پنجه با مرد آهنینْ چنگال (حذف فعل به قرینه)

خط سبز و لب لعلت به چه ماننده کنی؟ / من بگویم به لب چشمه حیوان ماند (استفاده از تلمیح)

ای گل خندان نوشکفته نگه‌دار / خاطر بلبل که نوبهار نماند (کاربرد «که» در معنای «زیرا»)