شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس دوازدهم : کاوه ی دادخواه | آزمون شماره 938

چو کاوه برون آمد از پیش شاه/بر او انجمن گشت بازارگاه

سوي لشکر آفریدون شدند/ ز نیرنگ ضحّاك بیرون شدند

هم آن گه یکایک ز درگاه شاه/برآمد خروشیدن دادخواه

همی رفت پیش اندرون مرد گُرد/ سپاهی بر او انجمن شد نه خرد

چرا رزم جُستی ز اسفندیار/که او هست رویین‌تن و نامدار

چو ده ساله شد در زمین کس نبود/ که یارست با وي نبرد آزمود

بر او [ضحاك] سال بگذشت مانا هزار/ به فرجام کار آمدش خواستار

فرستاد موبد بدان ها سوار / شتر خواست از دشت جهرم هزار

چهار

سه

دو

یک

سپهبد به گفتار او بنگرید/ شگفت آمدش کان سخن‌ها شنید
 

از صدای سخن عشق ندیدم خوش‌تر/ یادگاری که در این گنبد دوّار بماند
 

یا برو همچون زنان رنگیّ و بویی پیش بگیر/ یا چو مردان اندر آی و گوی در میدان فکن
 

آن بلبلم که چون کشم از دل صفیر گرم/ بوی محبت از نفسم می‌توان شنید

 از آن پس چنین گفت با موبدان / که ای پرهنر نامور بخردان (روحانیان زردشتی ـ مخفف بی‌خرد)

 یکی محضر اکنون بباید نوشت / که جز تخم نیکی سپهبد نکشت (دفترخانه ـ فرماندار سپاه)

بدو گفت مهتر به روی دژم / که بر گوی تا از که دیدی ستم؟ (بزرگ‌تر و مجازاً شاه ـ خشمگین)

 ز بیم سپهبد همه راستان / بدان کار گشتند همداستان (درستکاران ـ داستان گفتن با یکدیگر)