شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس چهاردهم: طوطی و بقال | آزمون شماره 1566

در دکان بودی نگهبان دکان / نکته گفتی با همه سوداگران (سخنان نغز و لطیف و دقیق - تاجران و بازرگانان)

دید پر روغن دکان و جامه چرب / بر سرش زد گشت طوطی کَل ز ضرب (کچل - ضربه)

جولقی ای سر برهنه می گذشت / با سر بی مو چو پشت طاس و طشت( توانگر - پیاله و کاسه مسی)

در خطاب آدمی ناطق بُدی / در نوای طوطیان حاذق بُدی (سخن گو - ماهر و چیره دست)

خویش را در بحر عرفان غرق کن / ورنه باری خاک ره بر فرق کن

کی تواند شد در این راه خلیل / عنکبوت مبتلا هم سیر پیل 

سیر هر کس تا کمال وی بود / قرب هر کس حسب حال وی بود 

لاجرم چون مختلف افتاد سیر / هم روش هرگز نیفتد هیچ طیر 

خار و گل هر دو ز یک شاخ برآیند ولی / آن یکی مرهم جان و آن دیگری نیشتر است

هر دو گون زنبور خورد از محل / لیک شد زان نیش و زین دیگر عسل

از خطا گفتم شبی زلف تو را مُشک خُتن / می‌زند هر لحظه تیغی مو بر اندامم هنوز

زین عصا تا آن عصا فری است ژرف / زین عمل تا آن عمل راهی شگرف

خزاین پر از بهر لشکر بود/ نه از بهر آذین و زیور بود

ضرورت نباشد بر افتاده زور/ برد مرغ دون دانه از پیش مور

اگر زیردستی برآید ز پای/ حذر کن ز نالیدنش بر خدای

گرفتیم عالم به مردی و زور/ ولیکن نبردیم با خود به گور