شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 6: آرایه‌های ادبی | آزمون شماره 431

ای که نصیحتم کنی کز پی او دگر مرو / در نظر سبکتکین عیب ایاز می‌کنی (تلمیح _ کنایه)

اشاره شیوه لب‌های دوخته است، ارنه / هزار نعره خونین به سینه سخن است (استعاره _ تلمیح)

به یاد روی تو تا زنده‌ام همی گریم / که آب دیده کُشد آتش هوای تو را (تشبیه _ تضاد)

اگر این بار می‌آید به دستم گردن مینا / چو درد می‌نخواهم داشت دست از دامن مینا (استعاره _ جناس)

خم ها همه در جوش و خروشند ز مستی        وان می که در آن جاست حقیقت نه مجاز است

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم        با دوست بگوییم که او محرم راز است

در کعبه کوی تو هر آن کس که بیاید        از قبله ابروی تو در عین نماز است

شرح شکن زلف خم اندر خم جانان      کوته نتوان کرد که این قصه دراز است

گرم شو از مهر وز کین سرد باش.

من از آن روز که در بند توام آزادم.

عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است.

چه جای شکر و شکایت ز نقش نیک و بد است