شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوازدهم : کنایه

1-

در هر دو مصراع کدام بیت، عبارت کنایی دیده می‌شود؟

دلم از وحشت زندان سکندر بگرفت / رخت برگیرم و تا ملک سلیمان بروم

در نهان‌خانۀ عشرت صنمی خوش دارم / کز سر زلف و رخش نعل در آتش دارم

تا شدم حلقه به گوش در میخانۀ عشق / هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم

عیسی به رهی دید یکی کشته فتاده / حیران شد و بگرفت به دندان سر انگشت

2-

در کدام بیت آرایه‌ی کنایه و استعاره به کار رفته است؟

گه نعره زدی بلبل ژه جامه دریدی گل/ با یاد تو افتادم از یاد برفت آنها

یکی از دوستان مخلص را/ مگر آواز من رسید به گوش

خاکی است که رنگین‌شده از خون ضعیفان/ این ملک که بغداد و ری‌اش نام نهادند

چو سهراب را دید گردآفرید/ که بر سان آتش هم بردمید

3-

در کدام بیت همهٔ آرایه‌های «کنایه، موازنه و جناس» یافت می‌شود؟

آمد پی متابعتش کوه در روش / رفت از پی مشایعتش سنگ بر هوا

آدم از او به برقع حرمت سپیدروی / شیطان از او به سیلی حرمان سیه قفا

هم عیب را به عالم اشرار پرده‌پوش / هم غیب را ز عالم اسرار ترجمان

بی هم‌نفسی خوش نتوان زیست به گیتی / بی دست شناور نتوان رست ز غرقاب

4-

آرایه‌های مقابل ابیات همه گزینه‌ها به‌جز گزینه …، صحیح است.

ای نسیم سر زلفت دم جان‌بخش مسیح / وی بناگوش چو سیمت ید بیضای کلیم (تشخیص - تشبیه فشرده غیراضافی)

هم‌چو گوهر گر دلم از سنگ گردد دور نیست / دور از مژگان ابر نوبهار افتاده‌ام (تشخیص - مجاز با علاقه شباهت)

تا خم زلف تو را دام دلم کرده‌ام / میل خلاصی نکرد مرغ گرفتار من (استعاره - تشبیه)

نگفتمت که منه دل بر این خراب‌آباد / که بر کف تو نخواهد شد این خراب، آباد (کنایه - مجاز)

5-

در کدام گزینه، آرایه‌ی «کنایه» به‌کار نرفته است؟

زان دست شستم از خود تا دست من تو گیری زان چـون خـیـال گشتم تا در دلم گذاری

روزی کـه عکس روی او بر روی زرد من فتد ماهی شوم رومی‌رخی گر زنگی نو برده‌ام

گــمــان مــبـر کـه گـذارم ز دسـت دامـن تـو اگـرچـه از دو جـهـان آسـتـیـن برافشانم

مــن عــاشــق روی تـو نـگـارم چـه کـنـم؟ غـمـگـیـن و ذلـیـل و شرمسارم چه کنم؟

شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دوازدهم : کنایه | آزمون شماره 4289