شرکت در آزمون آنلاین فلسفه 2 - درس 10: دورۀ میانی | آزمون شماره 6162

عنایت خداوند تنها علّت پیدایش جهان نمی باشد.

اجزای جهان به طور مستقل و جدای از کل نگریسته نمی شوند.

طبیعت شیء همیشه آن را به کمال و غایت خود نائل می کند.

کسب خشوع در برابر طبیعت، ناشی از نگریستن به رابطه آن با خداوند است.

حکیمی که به کلیه مباحث اعتقادی و دینی مسلط باشد.

ریاست او با جبر و چیرگی همراه است.

هم در عرفان و شهود به کمال رسیده و هم در برهان و استدلال.

هم عطش و شوق معرفت یافته و هم در فلسفه به کمال رسیده است.

موجودات این جهان ممکن‌الوجود بالذات هستند.

هر ممکن‌الوجود ذاتاً نیازمند واجب‌الوجود بالذات است.

واجب‌‌الوجود بالذات موجودی است که وجود، ذاتی او باشد.

موجودات این جهان در ذات خود نسبت به وجود و عدم مساوی اند.

ابویوسف، زیرا مؤسس فلسفه مشائی به شمار می‌آید.

ارسطو، زیرا با روش‌های عرفانی به فلسفه پرداخته است.

ابن‌سینا، زیرا اندیشه‌ای پیوسته در حال حرکت داشته است.

فارابی، زیرا شاگرد استادی بوده است که مشائی بوده است.