شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - فارسی 1 | آزمون شماره 15626

مرد هشیار منم، کم خبر از عالم نیست / وین کسی داند، کز عالم ما با خبر است      کسی

جان من، همنفس باد سحر خواهد بود / تا ز بویت نفسی در تن باد سحر است            نفسی

خاک بادا! سر من، گر سر افسر، دارم / تا به خاک کف پای تو سرم، تاجور است        سرم

آخر آن خار که بر رهگذرت نپسندم / بر دل من چه پسندی، که تو را رهگذرست؟         خار

در این بت‌خانه تا صورت پرستی / نشان از عالم معنا نیابی

چون تو اندر خزان به باغ آیی / آن خزان باغ را بهار شود

بسی صورت بگردیده‌است عالم / وزین صورت بگردد عاقبت هم

هرگز خزان بهار شود این مجو محال / حاشا بهار همچو خزان زشت‌خوی نیست

اگر عارض برافروزی، شرر پروانه می‌گردد / نگاهی تا گشاید بال و پر، پروانه می‌گردد

سرد مهری بین که کس بر آتشم آبی نزد / گرچه همچون برق از گرمی سراپا سوختم

گر چه خاموشم ولی آهم به گردون می‌رود / دود شمع کشته‌ام در انجمن پیچیده‌ام

جای دل در سینه صد پاره دارم آتشی / شعله را چون گل درون پیرهن پیچیده‌ام