شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 717

ای زبان هم گنج بی‌پایان تویی/ ای زبان هم رنج بی‌درمان تویی

چرا مطرب نمی‌خواند سرودی؟/ چرا ساقی نمی‌گوید درودی؟

ما ز بالاییم و بالا می‌رویم/ ما ز دریاییم و دریا می‌رویم

ما برون را ننگریم و قال را/ ما درون را بنگریم و حال را

برگ بی‌برگی بود ما را نوال/ مرگ بی‌مرگی بود ما را حلال

ای آن که جهان را همه فخر از حسب توست/ وی آن که شهان را همه فخر از نسب توست

ای روی تو کوکب جهانآرایی/ وی بوی تو اشهب روانآسایی

محبوسم و طالع است منحوسم/ غمخوارم و اختر است خونخوارم

پرواز بدان‌جا که نشاط است و امید است/ پرواز به آنجا که سرود است و سرور است

ای زبان هم گنج بی‌پایان تویی/ ای زبان هم رنج بی‌پایان تویی

این لطافت کز لب لعل تو من گفتم که گفت/ وین تطاول کز سر زلف تو من دیدم که دید

ای گل خوشنسیم من بلبل خویش را مسوز/ کز سر صدق می‌کند شب همه شب دعای تو

پرواز به آنجا که نشاط است و امید است/ پرواز به آنجا که سرود است و سرور است

نظر تا کنی عرض نقل است و می/ نفس تا کشی حرف چنگ است و نی 

شکّرشکن است یا سخنگوی من است/ عنبرذقن است یا سمنبوی من است

چرا ننهم نهم دل بر خیالت/ چرا ندهم دهم جان در وصالت 

کشیدم قلم بر سر نام خویش/ نهادم قدم بر سر کام خویش

بر قدم او قدمی می‌کشید/ بر قلم او رقمی می‌کشید

ای همۀ سلسله‌ام برخی آن طرّه و رخ/ وی همۀ طایفه‌ام بندۀ آن سینه و تن

برگ بی برگی بود ما را نوال/ مرگ بی مرگی بود ما را حلال