شرکت در آزمون آنلاین جامعه‌شناسی 2 - درس سوم: نمونه‌های فرهنگ جهانی 1 | آزمون شماره 9479

واژه امپریالیسم از امپراتوری گرفته شده است و به هر نوع سلطه‌ای گفته می‌شود.

‌استعمار بر اشغال یک سرزمین خارجی با توسل به قدرت نظامی و سیاسی دلالت می‌کند.

موفقیت‌های استعمار در قرن پانزدهم میلادی ناشی از برده‌داری و نسل‌کشی ساکنان بومی قاره آمریکا بود.

استعمار نوعی از جهان‌گشایی و امپراتوری است که از قرن پانزدهم توسط اروپاییان آغاز شد و در قرن نوزدهم به اوج رسید.

امپریالیسم فرهنگی با اشغال نظامی جوامع ضعیف شکل می گیرد و قوم مغلوب، برتری فرهنگی جامعه مسلط را نیز می پذیرد.

امپریالیسم اروپایی در سده هجدهم و نوزدهم میلادی، بزرگ ترین برده داری تاریخ بشریت را برپا کرد.

«کودتای انگلیسی سوم اسفند» و «کودتای امریکایی 28 مرداد» دو نمونۀ موفق از کودتاهای استعمار نو بودند.

استعمار نوعی جهان گشایی و امپراتوری است که از قرن شانزدهم توسط اروپاییان آغاز شد و در قرن هجدهم به اوج رسید.

در استعمار فرانو، کشور استعمارگر از طریق دولت‌های دست‌نشانده، کنترل بازار و سیاست کشورهای دیگر را در اختیار می‌گیرد.

جهان غرب در استعمار نو، هویت فرهنگی دیگر کشورها را هدف قرار می‌دهد؛ یعنی به عقاید، آرمان‌ها و ارزش‌های فرهنگ‌های دیگر هجوم می‌برد و باورها و ارزش‌های فرهنگ خود را تبلیغ می‌کند.

در استعمار فرانو بیش از آن‌که از ابزارها و ظرفیت‌های فرهنگی و علمی به‌ویژه رسانه‌ها استفاده شود، از ابزارهای نظامی، سیاسی و اقتصادی استفاده می‌شود.

در استعمار نو، کشورهای استعمارگر با استفاده از شرایط مساعدی که در دوره استعمار ایجاد کرده‌اند، از مجریان بومی و داخلی کشورهای مستعمره، برای رسیدن به اهداف استعماری خود استفاده می‌کنند.