شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17268

به ملامت نبرند از دل ما صورت عشق/ نقش بر سنگ نبشته است، به توفان نرود

گر چشم شوخ توست به عاشق‌کشی مثل/ ما بر تو عاشقیم بحمدالله از ازل

زخم شمشیر غمت را به شکیبایی و عقل/ چند مرهم بنهادیم و اثر می‌نرود

ترک دنیا و تماشا و تنعم گفتیم/ مِهر مُهریست که چون نقش حجر می‌نرود

واژگان «گل،‌ خار و خاک» شبکه معنایی را تشکیل داده‌اند.

تشبیه، تضاد و جناس در ابیات به کار رفته است.

در مصراع‌ اول، «را» نشانه مفعول است.

 پیام شعر، فراق معشوق است.

بر طرف چمن سرو سهی سر نفرازد / امروز که آن سرو خرامان من آنجاست (کاربرد نغمه حروف و تشخیص)

تا برفتی نشدی از دل تنگم بیرون / گرچه تحقیق ندانم که مقام تو کجاست (کاربرد تاریخی فعل ماضی)

گر نفس راه می‌زندت کاین طریق نیست / از ره مرو که پیر خرد رهنمای توست (کاربرد ضمیر متصل در نقش مفعول)

دوش گفتم بنشین زان که قیامت برخاست / فتنه برخاست چو آن سرو خرامان برخاست (کاربرد تضاد و تکرار)