شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس شانزدهم: خسرو | آزمون شماره 3257

هر صبحدم نسیم گل از بوستان توست / الحان بلبل ازنفس دوستان توست 

یوسف به بندگی ات کمر بسته بر میان / بودش یقین که ملک ملاحت از آن توست 

هر گر نشان ر چشمه ی کوثر شنیده ای ؟ / کو را نشانی از دهن بی نشانی توست

این باد روح پرور از انفاس صبحدم / گویی مگر ز طره ً عنبرفشان توست

خسرو دفترچه من را بر می داشت و صفحه سفیدی را باز می کرد و ارتجالاً  انشایی می خواند. (بی درنگ و بدون اندیشه سخن گفتن)

باید بگویم سبک تقریر او در انشا تقلیدی بود کودکانه از گلستان سعدی. (بیان، بیان کردن)

خروس بر حریف مغلوب که تسلیم اختیار کرده، مخذول و نالان استرحام می کرد، رحم نکرد. (گریان)

او در ریاضی کُمِیتش لنگ بود، اما از همه درس های حفظی بیست می گرفت. (اسب سرخ مایل به سیاه)

شش

پنج

چهار

سه