شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 23157

در این خنده یک عمر پژمردگی است/ در آن بسته یک جام دیوانگی است

چشم گریان را به توفان بلا خواهم سپرد/ نوک مژگان را به خوناب جگر خواهم گرفت

هر چه نقش نفس می‌بینم به دریا می‌دهم/ هر چه نقد عقل می‌یابم در آتش می‌برم

هست انعام تو در برج مروّت اختر/ هست اکرام تو در درج فتوّت گوهر

در بدایت بند و چاه بود؛ در نهایت تخت و گاه بود.

جان ما را صفای خود ده و چشم ما را ضیای خود ده.

در دل‌های ما جز تخم محبت مکار و ما را به ما وامگذار.

نیک بخت آن که خورد و کشت و بدبخت آن که مرد و هشت.

گر از سلطان طمع کردم خطا بود/ ور از دلبر وفا جُستم جفا کرد

زشت باید دید و انگارید خوب/ زهر باید خورد و انگارید قند

ای منور به تو نجوم جمال/ وی مقرر به تو رسوم کمال

هم عقل دویده در رکابت/ هم شرع خزیده در پناهت

سه 

دو

چهار

پنج