شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس یازدهم : پایه های آوایی همسان دو لختی | آزمون شماره 337

همه عمر برندارم سر از این همه خمار مستی/ که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی 

با محتسب به جنگیم، از زاهدان به تنگیم/ با شیشه‌ایم یک دل، یک رنگ با شرابیم

آمد در میخانه تا خانه برد ما را/ بنمود بهار نو تا تازه کند ما را 

چه سرمایه سازم که سودی کند گفت/ اگر می‌توانی قناعت قناعت 

ای صاحب کرامت شکرانۀ سلامت / روزی تفقدی کن درویش بینوا را

مرغول را برافشان یعنی به رغم سنبل / گرد چمن بخوری همچون صبا بگردان 

ای صبح شب‌نشینان جانم به طاقت آمد / از بس که دیر ماندی چون شام روزه داران 

کشتۀ معشوق را درد نباشد که خلق / زنده به جانند و ما زنده به تأثیر او 

زین دایرۀ مینا خونین جگرم مِی ده / تا حل کنم این مشکل درساغر مینایی

دل خسته من گرش همتی هست / نخواهد ز سنگین‌دلان مومیایی

ساقی بیار آبی از چشمۀ خرابات / تا خرقه ها بشوییم عُجب خانقاهی 

ای عنصر تو مخلوق از کیمیای عزّت / وی دولت تو ایمن از وَصفتِ تباهی

زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد 

نیست زمام کام دل در کف اختیار من 

ای لب و گفتار تو کام دل و قوت جان 

مرغ خوشخوان را بشارت باد کاندر راه عشق

ما را نظر به خیر است از حسن ماهرویان / هر کاو به شر کند میل او خود بشر نباشد 

خفتن عاشق یکی است بر سر دیبا و خار / چون نتواند کشید دست در آغوش یار 

هشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد / وین طبع که من دارم با عقل نیامیزد 

بیا که نوبت صلح است و دوستی و عنایت / به شرط آنکه نگوییم از آنچه رفت حکایت