شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دوم: سازه‌ها و عوامل تاثیرگذار در شعر فارسی | آزمون شماره 24402

 وقت را غنیمت دان آن‌قدَر که بتوانی/ حاصل از حیات ای جان یک دم است تا دانی

سعدی از این چشمه حیوان که خورد/ سیر نگردد به مرور ای صنم

صبا به شوق در ایوان شهریار آمد/ که خیز و سر به در از دخمه کن بهار آمد

عید آمد و عید آمد یاری که رمید آمد/ عیدانه فراوان شد تا باد چنین بادا

بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم/فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم

تا به کرم خرده نگیری که من/ غایبم از ذوق حضور ای صنم

ترسم که اشک در غم ما پرده‌در شود/ وین راز سربه‌مهر به عالم سمر شود

روی مپوشان که بهشتی بود/ هر که ببیند چو تو حور ای صنم

ز ماتمخانه ما نغمه عشرت کجا خیزد؟ / سپند از آتش ما تنگدستان بینوا خیزد

خزان هم با سرود برگ‌ریزان عالمی دارد / چه جای من که از سردی و خاموشی زمستانم

چه بیداری تلخی بود از خواب خوش مستی / که در کامم به زهر آلود شهد شادمانی را

نیست کند هست کند بی‌دل و بی‌دست کند / باده دهد مست کند ساقی خمّار مرا

درکتب مقدّس، از کشش و جاذبه آهنگ و کلام موزون بهره گرفته شده است.

وزن شعر حماسی، کوبنده و کوتاه است.

وزن در شعر، جنبه تزیینی ندارد و جزء طبیعت شعر است.

توجه به فضای عاطفی و آهنگ متن، سبب کشف وزن می‌شود.

این همه دلبندی و خوبی تو را                              موضع ناز است و غرور ای صنم

من که ز خون حسین پر غم و دردم                              شاد چگونه کنند خون رزانم؟

سیل غم بی‌شمار بار و خرم برد                              طمع من از یار بردبار نه این بود

ای سینه که دردمندی از غم                                            هم زانوی غم دوات جویم