شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - فصل هفتم : ادبیات داستانی | آزمون شماره 9209

می‌گفت: به شتر افسار گسیخته می‌‌مانی؛ شلخته و هردم بیل و هپل و هپو هستی؛ جلو پایت را نگاه نمی‌کنی. 

خیال می‌کردم عینک مثل تعلیمی یک چیز فرنگی معابی است که مردان متمدن برای قشنگی به چشم می‌گذارند.

تمام غفلت‌هایم را که ناشی از نابینایی بود حمل بر بی استعدادی و مهملی و ولنگاری‌ام کردند. 

ننه مهمان عزیزی بود. زادالمعاد و کتاب دعا و کتاب جودی و هر چه از این کتب تعزیه و مرثیه بود همراه داشت.

هفت                        

شش                              

پنج                                

هشت
 

هشت              

هفت              

شش            

پنج