شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس چهاردهم: طوطی و بقال | آزمون شماره 2097

گلاب است گویی به جویش روان / همی شاد گردد به بویش روان

مدتی سجاده‌ی تقوا به دوش انداختی / چند روزی هم سبو بر دوش می باید کشید

بیا و برگ سفر ساز و زاد ره برگیر / که عاقبت برود هر که او ز مادر زاد

بر دوخته ام دیده چو باز از همه عالم / تا دیده‌ی من بر رخ زیبای تو باز است

صحبت نیکان بود اکسیر ناقص طینتان / می‌شود یاقوت در پیمانه گل ژاله ها 

هفت کوکب به کار او کوشند / خلعت تربیت بر او پوشد

گر دو صد عمر شود پرده نشین در معدن / خصلت سنگ سیه نیست که گوهر گردد

بی دیده کی شناسد خورشید را هنر / یا کوزه گر چه داند یاقوت را بها 

پشیمان، درویش، خوار، مرد حق

پشیمانی، ژنده‌پوش، ناتوان، مردان کامل

تأسف، گدا، ناتوانی، مرد کامل

پشیمانی، ژنده‌پوش، خوار، تغییر کردن

 نکته گفتی با همه سوداگران ( خریدار و فروشنده )

بردُکان بنشسته بُد فارغ خواجه‌وش ( کدخدامنشانه )

آن شخص مسلٌم نداشت ( باور نداشت )

کافتاب نعمتم همچون زیر میغ ( کوه )