شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 7485

انسان با به‌کارگیری فکر و اندیشه و مشورت با دیگران بهترین راه ممکن را انتخاب کند _ اهل همت، تعقل و پشتکار باشد.

 انسان با به‌کارگیری فکر و اندیشه و مشورت با دیگران بهترین راه ممکن را انتخاب کند _ بداند ابزار و اسباب، بنا بر عدالت الهی قرار داده شده است.

 انسان نه در قلب خود، بلکه در زبان خود بر خدا توکل کند _ اهل همت، تعقل و پشتکار باشد.

 انسان نه در قلب خود، بلکه در زبان خود بر خدا توکل کند _ بداند ابزار و اسباب، بنا بر عدالت الهی قرار داده شده است.

به مصلحت اوست، گرچه خود بدان مصلحت آگاه نباشد _ به او آرامش می‌دهد و به آینده امیدوار می‌کند.

به مصلحت اوست، گرچه خود بدان مصلحت آگاه نباشد _ با فکر و اندیشه بهترین راه ممکن را انتخاب می‌کند.

خدای حکیم جهان را اداره می‌کند و اراده انسان در کنار اوست _‌ به او آرامش می‌دهد و به آینده امیدوار می‌کند.

خدای حکیم جهان را اداره می‌کند و اراده انسان در کنار اوست _‌ با فکر و اندیشه بهترین راه ممکن را انتخاب می‌کند.

توکل کردن، فقط به معنای گفتن جملة «خدایا، بر تو توکل می‌کنم» نیست.

توکل در جایی درست است که انسان واقعاً خدا را تکیه‌گاه خود ببیند و حقیقتاً به او پناه آورد.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و فقط با نیت خالص به خدا پناه آورد.

توکل در جایی درست است که ابتدا انسان مسئولیت و وظیفة خود را به خوبی انجام دهد و سپس بر خدا توکل کند.

انجام وظیفه و نتیجه آن‌را به خدا می‌سپارد - «إنَّ الله بالغُ امره»

عزم و اراده انسان را تقویت می‌کند - «إنَّ الله بالغُ امره»

انجام وظیفه و نتیجه آن‌را به خدا می‌سپارد - «الیس اللهُ بکافٍ عبده»

عزم و اراده انسان را تقویت می‌کند - «الیس اللهُ بکافٍ عبده»

«و عسی ان تکرهوا شیئاً و هو خیر لکم»

«و عسی ان تحبوا شیئاً و هو شر لکم»

«ألیس اللهُ بکافٍ عَبده»

«ان ارادنی برحمة هل هن ممسکات رحمه قل حسبی ‌الله»