شرکت در آزمون آنلاین عربی، زبان قرآن 1 - درس هفتم | آزمون شماره 790

التّوبةُ حَسَنٌ ولکن في الشّباب أحسنُ!: شباب عمر عجب با شتاب می گذرد /  بدین شتاب خدایا شباب می گذرد

خیرُ الأمور أوسطها!: میانه گزینی بمانی به جای!

الوَحدَةُ خيرٌ مِن جَليسِ السّوء!: تنها بسیار به از یار بد / یار تو را بس دل هشیار خویش

العالِمُ بِلا عَمَلٍ کَالشّجر بِلا ثَمَرٍ!: به عمل کار برآید، به سخندانی نیست.

دوامُ الحال مِن المحال!

 إنّي رأیتُ دهراً من هجرك القیامة!

و اللّه ما رأینا حُبّاً بلا ملامةٍ!

گوارا بادت این عشرت که داری روزگاری خوش!

أعلمُ أنّك تحتاجُني لکنّك لا تَطلبني،: می دانم که تو به من نیاز داری، امّا مرا نمی خواهی،

و تفقدني لکنّك لا تبحث عنّي،: و مرا از دست می دهی، امّا دنبال من نمی گردی،

و تُحبّني لکنّك لا تُخبرني،: و مرا دوست می داری، امّا به من خبر نمی دهی،

و تَبقی ساکتاً و سکوتك سیَقتلني: و ساکت می مانی و سکوتت مرا می کشد!