شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 4: سبک‌شناسی قرن‌های دوازدهم و سیزدهم (دوره‌ی بازگشت و بیداری) | آزمون شماره 4252

انعکاس خواست‌ها و علایق تودۀ مردم، مربوط به بحث توجه به مردم است. 

ضرورت‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی موجب توجه به دانش‌ها و فنون جديد شد. 

در این دوره شاهد رونق مضامین سیاسی، اجتماعی و وطنی هستیم و غزل‌گویی و عارفه‌سرایی کارکرد خود را از دست داد.

مفهوم آزادی در این دوره مترادف با دموکراسی غربی و بنیادی‌ترین تفکر و خواست مشروطه‌خواهان شد.

تنها برای خدمت و غمخواری تو بود / گر رغبتی به شرکت کابینه داشتم

به کمیسیون عرایض چه کنم شکوه ز تو / که همه حالِ من بیدل شیدا دارند

شاهد مشروطه را ارواح پاک / با سر و جان مهر و کابین کرده‌اند

دایم به قهوه‌خانه سماور صدا دهد / یک بار هم سماور بابا صدا نداد

در این دوره عبدالوهاب نشاط انجمن ادبی نشاط را تأسیس کرد.

این سبک حد واسط بین سبک هندی و سبک دوره بیداری است.

شاعران این دوره در سطوح زبانی، ادبی و فکری، سبک خراسانی و عراقی را مورد توجه قرار دادند.

افرادی مانند مجمر اصفهانی، قاآنی و سروش اصفهانی به قصیده‌سرایی به سبک شاعران کهن خراسانی و عهد سلجوقی پرداختند.

اندیشه حاکم بر داستان های دهه اول انقلاب اسلامی سیاسی و اجتماعی بودن است.

گرایش به خاطره، قطعه ادبی، سفرنامه و شرح حال رایج شد.

زبان داستان ها به ویژه در زمان جنگ بیشتر ادبی است. 

تفکر اومانیستی در برخی آثار این دوره کمرنگ است.