شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 320

ز عشق آفاق را پردود دیدم / خرد را دیده خواب‌آلود دیدم 

اگر عشق اوفتد در سینه سنگ / به معشوقی زند در گوهری چنگ 

هزاران نرگس از چرخ جهانگرد / فرو شد تا برآمد یک گل زرد 

در آفاق گشاده است ولیکن بسته است / از سر زلف تو در پای دل ما زنجیر 

چهار مورد استعاری - سه مورد تشبیهی 

دو مورد استعاری - پنج مورد تشبیهی 

پنج مورد استعاری - دو مورد تشبیهی 

سه مورد استعاری - چهار مورد تشبیهی 

سرنشتر عشق بر رگ روح زدند /  یک قطره فرو چکید و نامش دل شد

به چشم عقل در این رهگذار پر آشوب / نگر که کار جهان بی ثبات و بی محل است 

اگر شاعری را تو پیشه گرفتی / یکی نیز بگرفت خنیاگری را

گر چه من خود ز عدم دلخوش و خندان زادم / عشق آموخت مرا شکل دگر خندیدن 

تیرقدی، کمان کشی، زهره رخی و مهوشی / جانت فدا که بس خوشی، جان و جهان کیستی؟

از بتان آن طلب ار حسن شناسی ای دل / کاین کسی گفت که در علم نظر بینا بود 

غلام نرگس مست تو تاج‌دارانند / خراب باده لعل تو هوشیارانند 

اگر ز پسته تنگ تو دم زند غنچه / نسیم باد صبا در دمش دهن بدرد 

چون بگویی بفشانی گهر از حقۀ لعل / چون بخندی بنمایی ز شکر مروارید (۳ استعاره)

در جواب از تنگ شکّر قند ریخت / شکّر از لب‌های شکّرخند ریخت (۳ استعاره)

به خنده ای بت بادام چشم شیرین لب / شکر بریزد از آن پسته دهان که تو راست (۳ استعاره) 

یک سر به پای همت از این دامگاه دیو / چون مرغ برپرید و مقر بر قمر کنید (۳ استعاره)